In 2020 moeten we op 14% duurzaam opgewekte energie zitten en in 2023 moet dat 16% zijn. Een hele opgave, een echte uitdaging maar: hoe dan??
De vraag is op welke wijze we daaraan een invulling kunnen geven. Mijn analyse, gebaseerd op een eigen onderzoekje naar bronnen die via internet beschikbaar zijn, leverde het volgende op.
Opwarming is geen vraag! De analyse: “De aarde warmt te snel op” is wat mij betreft in voldoende mate onderbouwd, daar is géén discussie over. De mate waarin de mens een bijdragen heeft geleverd, en nog steeds levert, aan deze opwarming is nog niet duidelijk, maar wel waarschijnlijk. De meetmethoden hiervoor zijn weliswaar twijfelachtig aangezien ze gebaseerd zijn op modellen en niet op waarnemingen (die waren er gewoonweg niet), maar OK, voordeel van de twijfel. Andere factoren zoals verandering van de baan van de aarde t.o.v. de zon worden niet of nauwelijks hierbij betrokken. Daarbij komt: we hebben de verantwoording om alles te doen wat in ons vermogen ligt om voor onze nakomelingen een goede, lees ‘betere’, leefomgeving na te laten dan nu. Kortom: ik sta achter de doelen van het klimaatakkoord.
Aanpak. De aanpak van dit probleem vraagt om een wereldwijde erkenning en dito acties. Dat in de praktijk hierover veel verschil van inzicht is en dat er een gefaseerde aanpak blijkt met zeer uiteenlopende oplossingen lijkt een voorzichtige eerste conclusie. Hoe dan ook: dat ontslaat ons niet van de plicht om alles te doen wat in ons vermogen ligt om de gestelde doelen te bereiken.
Klimaatakkoord. In Nederland heeft dit geleid tot het op- en vaststellen van een klimaatakkoord. De voorbereidingen hiertoe zijn besproken aan een aantal klimaattafels. De partijen die voor de hoofdtafels werden uitgenodigd moesten een ‘concrete bijdrage kunnen leveren aan de transitie binnen de sector, kennis over de sector kunnen inbrengen en met mandaat afspraken kunnen maken’. Dat resulteerde in betrokkenheid van belanghebbenden en lobbyisten, terwijl de (inbreng van de) wetenschap buiten beschouwing werd gelaten. Zowel op het proces als op de inhoud is veel af te dingen.
Vervolg. Het klimaatakkoord is vastgesteld, de tekst niet meer onderhandelbaar, aldus zowel het kabinet als de VNG. De VNG en de Gemeenten (enkele Lokale bestuurders) hebben aan tafel gezeten en hebben véél invloed gehad. Het Rijk ziet een sterke positie voor de Gemeente, bij de uitvoering.
Bij dit laatste zit mijn grootste bezwaar: de aanpak die wordt voorgesteld is van een opgelegde inhoud, werkwijze en uitvoering, waarbij de problematiek over de schutting wordt gegooid naar de gemeenten en deze voor een oplossing moeten zorgen.
- Inhoud: van het gas, aan de zonnepanelen, windmolens, bio-energie en zo meer;
- Werkwijze: zorg voor elk van de 35 RES regio’s voor de opwekking van 1 Twh (komt overeen met bijvoorbeeld 35 x ca. 500 grote windmolens en met 5000 voetbalvelden zonnenpanelen);
- Uitvoering: de gemeenten zijn verantwoordelijk.
Kort en goed: ik vind deze aanpak verkeerd en ik wil hier dan ook niet voor (mede)verantwoordelijk zijn.
- De energietransitie is een verantwoordelijkheid van de landelijke overheid en vraagt om een landelijke aanpak, waarbij zowel de inbreng van de wetenschap als van technologische innovaties vol moeten worden benut.
- Het ontbreken van de inzet(mogelijkheden) van kernenergie en waterstof-technologie is een van mijn concrete bezwaren. Dat is, zoals mooi verwoordt in het artikel van Vrij Links: ‘Met één arm op de rug vechten tegen klimaatverandering’. Zie hieronder. Daar ben ik het geheel mee eens.
- Met de nu gekozen aanpak via de RES-sen blijven de meest voor de hand liggende oplossingen alsook innovatieve ontwikkelingen buiten beschouwing.
- De doelstellingen worden niet gehaald en de kosten voor de inwoners en bedrijven zijn onacceptabel hoog. Daar doe ik niet aan mee.
Wat dan wel?
Mijn stip op de horizon is dat we voldoende energie opwekken om zowel inwoners als industrie en transport op een hoog niveau te krijgen, terwijl tegelijkertijd de belasting van de aarde verminderd. Daarvoor is het terugdringen van verspilling, met isolatie en rendementsverbetering nodig, naast het opwekken van energie op een duurzame wijze.
Elektriciteit opwekken met waterkracht en kernenergie als hoofbronnen. Warmte opwekken m.b.v. waterstof en daar waar mogelijk geothermische middelen.
Kleinschaligheid bevorderen door de toepassing van zonnepanelen die waterstof produceren. Grootschaligheid toepassen in de vorm van een landelijke/wereldwijde toepassing en distributie van energie m.b.t. kernreactoren, op termijn ook thorium-reactoren. Aanvullingen met innovatieve oplossingen zoals zonnespiegels etc. is zeker denkbaar en wenselijk.
Laten we daar maar eens verder over praten met elkaar!